Ονείρων Δρόμοι

Σιωπή.


Χαθήκαμε...
Ανάσες μικρές,υποταγμένες.
Σ΄ένα χρόνο βαλτωμένο,βουλιάζουμε.
Κι αυτή η ερημιά,τα σωθικά τρυπάει.
Μίλα μου...
Πες ζω,κι ας μην είναι αλήθεια.
Πες μπορώ,κι ας μη το προσπάθησες.
Πες οτιδήποτε,κι ας μη το πιστεύεις.
Τσακίζουν,αυτά που δεν λες...
Και πως να γεννηθούν οι λέξεις
αφού τη σιωπή,σαν ένδυμα
έχεις φορέσει...
Μίλα μου...για το Θεό
τελειώνει ο χρόνος
πως αλλιώς να στο πω...

Ευαγγελία Λυμπεροπούλου