Ονείρων Δρόμοι

Δίχτυα.

Απρόσμενα μας τύλιξαν
τα δίχτυα ενός δρόμου
χωρίς επιστροφή.
Με αδέξιες κινήσεις
ταλαντεύεται ο νους
αναμετρά τα συμβάντα.
Όλα τόσο δύσκολα.
Μέσα μας και γύρω μας...
Ψυχή διψασμένη.
Καταδικασμένη στο μαρτύριο της σταγόνας.
Θες να φωνάξεις τα μέσα σου...
Μα δεν σ΄ακούει κανείς.
Το έχεις μάθει πια...
Όταν αδιάφορα απλώνεται η σιωπή.
Όλα μοιάζουν να έχουν συνοχή,συνενοχή.
Αργά και σταθερά.
Με το συνήθη ρυθμό,χωρίς διαφυγή.


Ευαγγελία Λυμπεροπούλου