Ονείρων Δρόμοι

Ελευθερία.


Είναι που δεν χωράς
σ΄αυτή τη φυλακή.
Είναι που πνίγονται τα όνειρα
και αποζητούν απεγνωσμένα
μια ανάσα.
Είναι που ο ήλιος
ανατέλλει κάθε μέρα
και κάποιοι στον κρύβουν
με μανία.
Είναι που σ΄ενα κόσμο σκοτεινό
δεν έχει πια θέση
η ψυχή σου.
Είναι που χάνεσαι
και θέλεις να φωνάξεις.
Είναι κι αυτή η ρημάδα
η φύση σου.
Γεννημένος αγρίμι, λεύτερο.
Πως να ημερέψεις και να αποδεχτείς
τα στενά όρια της.
Κάποια στιγμή θα σπάσεις τα δεσμά
και όπως πρέπει να ζεί
ο άνθρωπος
ελεύθερος θα ζήσεις...


Ευαγγελία Λυμπεροπούλου