Ονείρων Δρόμοι

                       
                          

                        Κι όλη αυτή η αναμονή..
                        Σε σκουριασμένα γρανάζια
                        κόλλησαν οι δείκτες.
                        Στο παρακάτω θολές οι  γραμμές                             
                        οι ανάσες λίγες και αυτές.
                        Τα μάτια ακόμη κοιτούν.. 

                        μα τάχα τι βλέπουν;
                        Κι οι λέξεις κουράστηκαν
                        να εξοντώνονται σε στόματα
                        που δεν τις πιστεύουν.
                       Τίποτα,μονάχα σιωπή τώρα.
                       Κι ένα αγκάθι.
                      Αυτό της μνήμης.
                      Να ξεσκίζει επίμονα
                      αυτό που κάποτε
                      ζωή ονειρευόσουν.

                  Ευαγγελία Λυμπεροπούλου