Ονείρων Δρόμοι

"

Κι όλο ένα κάτι χάνεται.

Μια ώρα,μια μέρα.

Κάπου στοιβάζονται

στα βάθη του μυαλού.

Στα όσα αφήσαμε

στα όσα δεν ζήσαμε...

Μονάχα τα βράδια

σε μοναξιάς κρεβάτια

παίρνουν μορφή.

Μας νανουρίζουν τρυφερά.

Κάθε ξημέρωμα

τα κομματιάζουμε

αδίστακτα και σιωπηλά.

Ευαγγελία Λυμπεροπούλου