να χωρέσω τη ζωή μου.
Απότομη προσγείωση.
Πονάει η απώλεια
στο "εδώ"...
Να ντυθώ τη λήθη
χαρά να κλέψω
βουλιαζοντας
σε σύννεφα πολύτιμα.
Κι όλα τα χνάρια
λησμονιάς σημάδια
και παρηγοριάς.
Ίσως ξαναβρώ
Τον ουρανό
που είχα μέσα μου
μα θαρρώ ποτέ
Δεν θα είναι ίδιος...
Υ.Γ.(Επεζησα και σήμερα...όπως και χθες...για αύριο ελπίζω...)
Ευαγγελία Λυμπεροπουλου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου