κι όσα να γευτώ δεν πρόφτασα.
Να μη νιώθω πια λύπη
για όσες χαρές προσπέρασαν.
Γιομάτο ανάσες που θα φτάνουν
όταν ασφυκτιά η ψυχή.
Να σπάσω σε μικρά κομμάτια
τον παλιό μου εαυτό.
Να βουτήξω στα βαθιά νερά του.
Να ξαναγεννηθώ.
Να τολμώ να ονειρεύομαι
με μάτια ορθάνοιχτα.
Και μη με ψάξει κανείς.
Κανείς να μη με αναγνωρίσει.
Μονάχα εσύ...
Κι όσα σου ψιθύρισε
το είναι μου να θυμηθείς
τις πιο δικές μας ώρες
και να ψάξεις να με βρεις.
Ευαγγελία Λυμπεροπουλου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου