Κομμάτι δικό σου
στο γλίστρημα
του δοξαριού.
Στα μάτια τα κλειστά
η μορφή σου ζωντανεύει
στον ήχο του βιολιού.
Στα πληγωμένα δάχτυλα
ματώνουν οι χορδές
κρυμμένες παρτιτούρες
στα βάθη της ψυχής.
Δραπετεύουν με τους
χτύπους της καρδιάς.
Νότες αποτυπωμένες
μέσα από τα μάτια σου
το χαμογελό σου
το άγγιγμα των χεριών σου.
Την αύρα του κορμιού σου
πάνω στο δικό μου
βελούδινη αίσθηση.
Αρμονία ερωτική.
Το νόημα της ζωής
μου έμαθες να ζω.
Μα έφυγες μακριά
πουλί μου αποδημητικό
για άλλο ουρανό...
Ρεβεζάς Παναγιώτης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου