Έρχεσαι και φεύγεις
σαν τις μέρες
που περνάνε δίπλα μου
γρήγορα και αδιάφορα.
Σέρνεται η σιωπή
σε λόγια ανεπίδοτα.
Χωρίς δικαίωμα επιλογής
να χάνομαι στην επανάληψη.
Σημάδια γνώριμα
σαν χαρακιές
σε τοίχο φυλακής.
Σε ένα ''περίμενε''
τη ζωή να κλείνω.
Και πως να σου το πω...
Τούτη η προσμονή
ρωγμές γεννά
μέσα μου και γύρω.
Ευαγγελία Λυμπεροπούλου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου