Έχει κάτι δρόμους η νύχτα.
Διαβαίνω αυτόν που τα έχει όλα.
Ήχους και σιωπές.
Λυγμούς και χαρές.
Λάθη και συγγνώμη.
Εσένα και μένα.
Στον επόμενο τόνο
ο χρόνος παγιδεύει τις στιγμές.
Και είσαι εκεί...
Αργή εισπνοή.
Αφήνομαι να κατοικηθώ
απο ουσία γνώριμη,αγαπημένη.
Όλα μοιάζουν όπως χθες.
Στον επόμενο τόνο
ο χρόνος ελευθερώνει τις στιγμές.
Και είμαι εδώ...
Αργή εκπνοή.
Ξημερώνει...
Τίποτα δεν μοιάζει όπως χθες.
Είναι που άλλαξε τόσο το τοπίο
και μας βαραίνουν οι σκιές.
Ευαγγελία Λυμπεροπούλου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου