Ονείρων Δρόμοι

Θα περάσει και αυτό.
Θα χαθεί.
Θα σβήσουν τα ίχνη.
Όπως σβήνουν μετανιωμένες οι λέξεις
μ΄έναν αναστεναγμό
στου μυαλού τα βάθη.
Οι κόσμοι μας θα συνεχίζουν
να συναντιούνται.
Και εμείς ''άγνωστοι'' μεταξύ ''αγνώστων''
θα προσπερνάμε την κάθε μέρα.
Όπως και τόσα άλλα...
βιαστικά σπρωγμένα
καλά κρυμμένα.
Δεν θα με ''γνωρίζεις''.
Δεν θα σε ''γνωρίζω''.
Θα σιωπούμε.
Σ΄έναν κόσμο
που δεν θα ζήσει ποτέ.
Μονάχα την αυγή
σαν ξεχασμένο όνειρο
που μοιραστήκαμε για λίγο
θα έρχεται η μνήμη
να μας θυμίζει έναν άλλο εαυτό
που αρνηθήκαμε και αφήσαμε
να φύγει...

Ευαγγελία Λυμπεροπούλου