Κυριακή 22 Ιουνίου 2014

Είναι οι άνθρωποι που μας πονάνε.
Όταν τα θέλω μας σαν κύματα
στα βράχια τους τα κοφτερά
με δύναμη χτυπάνε.
Σαν ξημερώσει η νύχτα
να με θυμάσαι.
Όταν το χέρι μου δεν θα κρατάς
μη μου λυπάσαι.
Στα απάτητα του νου σου
τα λημέρια να με κρύψεις.
Και όταν σε βλέπουν... να γελάς.
Η λύπη σου να μη φανεί.
Σε μια παράλληλη διαδρομή.
Ζωές που συναντήθηκαν
σε λάθος εποχή...

Ευαγγελία Λυμπεροπούλου

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου