Ονείρων Δρόμοι

Είναι κάτι στιγμές...
Που σαν λυπημένες συναντήσεις
αργοσβήνουν στην καύτρα του τσιγάρου.
Έτσι ταξιδεύουν..
Ρουφηξιά και μνήμη.
Ανάμεσα από λέξεις αγαπημένες
ψηλαφούν νοσταλγικά
θύμησες δικές σου
χαραγμένες ανεξίτηλα.
Μνήμες που φωνάζουν τις νύχτες
τα ονόματα μας με λυγμό.
...Κι είναι αμέτρητες οι νύχτες
τα μάτια σου τσιγάρα αναμμένα
να με τραβούν στο βυθό.
Να ανασαίνω τη μυρωδιά του κορμιού σου
σαν ένα αδιάκοπο παρών..στην απουσία.
Απόψε θα ονειρευτώ
πως ένα μου βλέμμα
το δικό σου θα ανταμώσει.
Θα τρέξει στην ψυχή σου
σαν χάδι ερωτικό.
...Και σαν παράπονο...
Να σου θυμίσει
εκείνο το ''μαζί'' που ξέχασες
σαν διάλεξες την λήθη.

Ευαγγελία Λυμπεροπούλου