Ονείρων Δρόμοι

 Λέξεις..

 

 

Δεν βιάζονται...
Σαν σε αργή κίνηση
λέξεις αδέσποτες
σαν σφαίρες
τη μνήμη μου ματώνουν.
Σαστισμένος ο νους
σε τόση αταξία.
Κι ούτε ένα άλλοθι
σ΄αυτόν τον χαλασμό.
Νιώθω να ξεμένω από χρόνο.
Απεγνωσμένα σκάβω
όλο και πιο βαθιά
να βρω την άκρη
της διαδρομής.
Για όλα εκείνα τα κρυμμένα
που μοιάζουν ασήμαντα.
Λέξεις, τυχαία τάχα ειπωμένες.
Λέξεις,σιωπηλές κραυγές
που θρυμματίζονται
σε χίλιες έννοιες.
Λέξεις κλειδιά
να ταιριάξουν
στην κλειδαριά της μνήμης.
Εκεί που όλα
έχουν ειπωθεί.

Ευαγγελία Λυμπεροπούλου