Ονείρων Δρόμοι

Μια μικρούλα στιγμή.


Μερικά δευτερόλεπτα,ένα πετάρισμα των ματιών.
Μια αναπνοή...Και το κλικ του φωτογραφικού φακού.
Κι ύστερα έμεινε εκεί για πάντα...
Μια μικρούλα στιγμή στο χρόνο.
Τα χέρια πλεγμένα τρυφερά...Τα μάτια γεμάτα φως...
Πόσο φως είχαν τα μάτια μας τότε...
Αλήθεια.. που χάνεται τόσο φως στην πορεία..
Και όνειρα,όνειρα πολλά...
Αλήθεια,τι γίνονται τα όνειρα όταν τα ξεχάσεις
σε μια γωνιά του μυαλού,που δεν επισκέπτεσαι ποτέ..
Γλυκόπικρη γεύση που έχει απόψε η μνήμη.
Πλημμυρίζει το είναι μου.Τη νιώθω στο στόμα μου.
Μια ακατανίκητη επιθυμία με κυριεύει.
Να ανακτήσω εκείνη τη στιγμή,να τη νιώσω,να τη γευτώ ξανά.
Να πάρω κάτι από τη λάμψη της,πριν ξεθωριάσει.
Να ημερέψει η ψυχή,από το απραγματοποίητο...

Ευαγγελία Λυμπεροπούλου