Ονείρων Δρόμοι

Που να΄βρω λέξεις...


Που να ΄βρω λέξεις
να ντύσω τόση ερημιά.
Λιγόστεψαν αυτές
που αλήθεια λένε.
Με τι φωνή να περιγράψω
ψίθυρος έγινε και αυτή.
Σε τόσο θόρυβο
δεν φτάνει να ακουστεί.
Απρόσωπα φεύγουν οι μέρες
αδιάφορα,κενά.
Χωρίς ταυτότητα,χωρίς σκοπό
έτσι απρόσωπα θα ζω...
Κι αν στα μάτια μου
η αγωνία έγινε κραυγή.
Πεισματικά το πρόσωπο
θα κρύβω
να μη δω την συντριβή...

Ευαγγελία Λυμπεροπούλου