Ονείρων Δρόμοι

 

Δραπετεύω

 

 

 Ανθίζει η λύπη
σε πρόσφορα εδάφη μοναξιάς.
Φυγαδεύω όνειρα
τις σκιές να ξορκίσω,
μη χαμηλώσει το φως
και το δρόμο χάσω.
Στο ανέλπιστο επενδύω
ότι την ψυχή σημάδεψε
στο χθές να μείνει.
Την ευάλωτη φύση μου θωρακίζω
ανώφελα να μη ξοδεύεται.
Εκμηδενίζω αποστάσεις
και στο αύριο δραπετεύω.


Ευαγγελία Λυμπεροπούλου