Ονείρων Δρόμοι

 Βουλιάζουμε

Η ψυχή μας κλαίει....γονατίσαμε.
Η φωνή μας όμως σιωπά.
Μόνο κάτι ψίθυροι,σαν τον δικό μου..
σαν τον δικό σου...
Κι ύστερα συνεχίζουμε... κάνουμε
τον σταυρό μας που είμαστε καλά..
Ως πότε όμως.
Πόσους ακόμη θα θυσιάσουμε
στον βωμό αυτής της σιωπής;
Έρχονται και φεύγουν οι μέρες,οι μήνες
και εμείς όλο πιο βαθιά βουλιάζουμε...
Συγνώμη που σας χαλάω την διάθεση
βλέπεις έρχονται και γιορτές
και δεν ταιριάζει στο όλο κλίμα η θλίψη.
Περιμένουμε άραγε να γεννηθεί ένα θαύμα;
Η περιμένουμε την επόμενη θυσία
ευχόμενοι να μην είμαστε εμείς...

Ευαγγελία Λυμπεροπούλου